Πως μπορείς”άνθρωπε” να είσαι σκληρός? Πώς μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος? Πώς μπορείς να έχεις ευθύνη για παιδιά και ζώα? Μάθε λοιπόν ότι κάναμε ότι μπορούσαμε. Ότι ευχηθηκαμε πολλές φορές να συνέλθει, ότι μέσα μας υποσχεθηκαμε να της βρούμε το καλύτερο σπίτι όταν γινόταν καλά. Όμως δεν προλάβαμε. Και φταις εσύ για αυτό. Εσύ που ήξερες ότι έλιωνε από καρκίνο και επέλεξες να την αφήσεις στο βουνό. Εσύ που ήξερες τι είχε και πέταξες την ευθύνη αλλού. Εσύ που την κακοποιουσες χρόνια και φοβόταν τους άντρες και τα χάδια. Εσύ…… εμείς παλέψαμε αλλά δεν προλάβαμε.
Μας νικησες Εσύ και ο καρκίνος. Καλο ταξίδι άγνωστο κορίτσι. Λιγο έμεινες κοντά μας. Ελπίζουμε να κάναμε το σωστό.
Καλό Ταξίδι Ζέλντα μας.
