Η ιστορία του Ρεξ δεν είναι καινούργια. Σήμερα όμως πήραμε πάλι ένα καταιγισμό νέων βίντεο και φωτογραφιών από την μαμά του και σκεφτήκαμε να σας  παρουσιάσουμε αυτό το λεβέντικο σκυλί.

Οι κοπέλες τον βρήκαν στους δρόμους της Θεσσαλονίκης να σέρνεται και να τρέφεται με ό,τι έβρισκε δίπλα στους σκουπιδοτενεκέδες.  Τον μάζεψαν κι άρχισε η Οδύσσεια των ιατρικών εξετάσεων, με ακτινογραφίες, εξετάσεις αίματος και μυελογραφήματα.  Παράλληλα μας ρώτησαν αν θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε στην εξεύρεση οικογένειας για τον Ρεξ, το πανέμορφο Χάσκυ με τα αχρηστευμένα πίσω πόδια.

Οι φωτογραφίες του, με την πετσέτα περασμένη κάτω από την κοιλιά του για να τον στηρίζει στις απαραίτητες βόλτες του, αναρτήθηκαν σε websites της Ελλάδας και του εξωτερικού και μέσα σε 3 μέρες βρέθηκε ο άνθρωπος που δεν τον πτοούσε η αναπηρία του ζώου.  Η Κάντις, στον μακρινό Καναδά, ήρθε σε επαφή με το συνεργαζόμενο τοπικό  φιλοζωικό σωματείο, πέρασε θριαμβευτικά την συνέντευξη και την επίσκεψη στο σπίτι της και το συμβόλαιο υιοθεσίας υπογράφτηκε! Ο Ρεξ έπρεπε να φτιάξει τις βαλίτσες του για το μακρινό ταξίδι που θα τον έφερνε στο καινούργιο του σπίτι και στην μαμά του που είχε αρχίσει να κάνει σχέδια για το πώς ο Ρεξ θα είχε μία καλή και αξιοπρεπή ζωή.

Ο Ρεξ ταξίδεψε στον Καναδά όπου τον περίμενε στο αεροδρόμιο, μαζί με την πρόεδρο του εκεί σωματείου, η μαμά του και στο σπίτι ο γάτος και τα δύο λυκόσκυλα της οικογένειας.  Η συμβίωση αρμονική από την πρώτη στιγμή!

Του πήραν μέτρα και σε δύο μέρες το καροτσάκι του ήταν έτοιμο για άνετες βόλτες.  Η Κάντις μας έστειλε το βίντεο από την πρώτη του βόλτα με το καροτσάκι γράφοντας χαρακτηριστικά: “Ο Ρεξ έμοιαζε εκείνη τη στιγμή σαν μικρό παιδί την ημέρα των Χριστουγέννων”.

Μέσα στη καθημερινή του ρουτίνα κι όταν ο καιρός το επιτρέπει, ο Ρεξ πηγαίνει στη γειτονική λίμνη για κολύμπι, που βοηθά στο δυνάμωμα των μυών των πίσω του ποδιών.  Δεν  θα περπατήσει ποτέ καλά κι όσο περνά ο καιρός η μυελοπάθειά του θα χειροτερεύει, η Κάντις κάνει όμως ό,τι μπορεί για να απομακρύνει χρονικά όσο γίνεται την πλήρη παράλυση.    

Click for more...

Εχθές μας ειδοποίησαν ότι στη λεωφόρο, δίπλα στα σκουπίδια, κυκλοφορούν πεταμένα κουτάβια.  Μέσα στο καταφύγιο δεν χωράει ούτε ουρά πια, αλλά μπορείς να καταδικάσεις τα μωρά σε θάνατο; Τα βάλαμε σ’ ένα χάλασμα κοντά στο καταφύγιο με σπιτάκι, φαΐ και νερό και σήμερα κιόλας έλαμψε το άστρο ενός από τα μωρά.  Η Ελένη τον ήθελε τον Όζυ της όσο τίποτ’ άλλο.  Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι σήμερα ήταν η ημέρα της σωτηρίας του μικρούλη! Προστατευμένος κι αγαπημένος έχει όλη τη ζωή μπροστά του.

Να κι ένα ακόμα από τα Μαγιάτικα που υιοθετήθηκε!  Η Μπελλέτζα!  Απέκτησε καινούργια οικογένεια, καινούργιο σπίτι, ένα σωρό καινούργια προικιά και καινούργιο όνομα.  Την λένε Μπέμπε! Ευχαριστούμε την οικογένεια κι ευχόμαστε πολλά τρελλά παιχνίδια, πολλές χαρούμενες στιγμές και ειδικά στη Μπέμπε πολλά καλά χρόνια!

Με την Μαργαρώ υιοθετήθηκαν πλέον και οι τρεις αδελφές που είχαν βρεθεί στη λεωφόρο Λαυρίου δίπλα στη νεκρή μάνα τους και στο αδελφάκι τους.  Τα τρία πετράδια μας βρήκαν εξαιρετικές οικογένειες, πολλή αγάπη και το για πάντα σπίτι τους.  Η Μαργκώ, όπως λέγεται πια η κοπελίτσα μας, ξεκίνησε την καινούργια της ζωή με τους καλύτερους οιωνούς.  Την επόμενη ημέρα που πήγε στο σπίτι της, βρέθηκε κι η άλλη σκυλίτσα της οικογένειας που είχε χαθεί.  Μαργκώ, πάρε ένα λαχείο κοριτσάρα μου!

Και το Λουσάκι, που μοιράζει φιλιά σ’ όλο το κόσμο κι όλους τους αγαπάει, βρήκε την οικογένειά του!  Η σκυλίτσα της οικογένειας πέρασε τη γέφυρα του ουράνιου τόξου κι από την επόμενη μέρα το Λουσάκι προσπαθεί να γεμίσει τις καρδιές των ανθρώπων της και το κενό που άφησε η Τζίπσυ.  Ευχαριστούμε την οικογένεια που έκανε την υπέρβαση και χάρισε ένα σπιτικό στο δικό μας μωρό.  Η Τζίπσυ θα έχει πάντα τη θέση της στις καρδιές σας και κανένα Λουσάκι δεν της την παίρνει.  Θα φτιάξει εκείνο τη δικιά του θεσούλα, μόνο του.