Αυτό μας το έστειλε η Χρυσάνθη. Ήταν 5 κι έμεινε 1…
Ένα ένα φεύγατε, δεν πρόλαβα ούτε όνομα σας δώσω. Στην αρχή ήμουν αισιόδοξη. Εφόσον γλιτώσατε από τον πνιγμό (που κάποιοι «καλοί άνθρωποι» επιθυμούσαν) πίστευα ότι όλα θα πάνε καλά. Η έλλειψη όμως της μαμάς σας δεν μπορούσε τελικά να αντικατασταθεί ούτε από την φροντίδα στο Νοσοκομείο, ούτε από την αγκαλιά και την αγάπη της Αννέτ. Εύχομαι εκεί που είστε να τρέχετε παρέα ευτυχισμένα και με κοιλίτσες γεμάτες
