Ζίνα

Ένα χρόνο τώρα το παλεύαμε μαζί της.  Τον τελευταίο καιρό πια μας κοίταζε λυπημένη σαν μας ζητούσε να την αφήσουμε ήσυχη, να μην την τρυπάμε πια για θεραπείες και για εξετάσεις αίματος.  Και μετά μας έγλειφε τα χέρια.  Έπαιρνε ο γιατρός αίμα από το ποδαράκι της και μάτωνε σε τρία διαφορετικά σημεία, λες και το δέρμα της άνοιγε σαν χάρτινο.  Ο οργανισμός της αρνιόταν να αντιδράσει και να συνεργαστεί με τις θεραπείες.  Ζίνα, καλό σου ταξίδι κοπέλα μου.  Δεν μπορέσαμε…  Δεν μπόρεσες…