Όσο κι αν τις τελευταίες μέρες το περιμέναμε, ο θάνατος του Μολοσσού μας έπεσε πολύ βαρύς. Ίσως αν δεν είχε εκείνη την εκπληκτική πρόοδο να λέγαμε ότι γι άλλη μια φορά χάσαμε τη μάχη. Εδώ όμως είχαμε ένα ζώο μισοπεθαμένο που αναστήθηκε, πάχυνε, έκανε βόλτες, έπαιζε και ξαφνικά άρχισε μια κατηφόρα που δεν σταματούσε με τίποτα. Κι ανόητα ελπίζαμε ότι θα γίνει κάποιο θαύμα. Μόνος του στο τέλος δεν ήτανε, αλλά πόσο μετράει αυτό;
Εκεί που πήγες τώρα μεγάλε, τρέχα κι αλώνιζε χωράφια κι αμπέλια όπως έκανες κι εδώ, όσο πρόλαβες. Δεν μπορέσαμε περισσότερο.
