Η Αύρα μας, το τρελλιάρικο Duracell μας, που αγαπήσαμε και αγκαλιάσαμε όλοι, πήγε τελικά στο σπίτι της.  Εδώ βέβαια έπεσαν ποτάμια δακρύων, ιδίως από την ανάδοχο οικογένειά της που την φιλοξενούσε από τον Αύγουστο στο σπίτι της, αλλά έχουμε πει ότι το καταφύγιο και οι άνθρωποί του είναι ένας μεταβατικός σταθμός στη ζωή των ζώων μας, μέχρι να πάνε στο για πάντα σπίτι τους.  Η κοπελίτσα μας έχει αυτό που επιθυμούσε πιο πολύ απ’ όλα.  Μια συνομήλικη φιλενάδα και άπλετο χώρο για τρεχαλητά και παιχνίδια. Και σε λίγο θα προστεθεί κι ένα δίποδο μωράκι στα τετράποδα της οικογένειας.