Ασπρούλα – Asproula- Καλό Ταξίδι R.I.P
Τι Νίκη Μπακογιάννη και τι Στέφκα Κονσταντίνοβα μου λέτε; Εσύ Ασπρούλα πηδούσες πολύ πιο ψηλά από τα δικά τους 2 μέτρα και λίγο. Εννιά χρόνια κοντά μας είχες γίνει ένα με μας, ένα με το καταφύγιο. Και κάθε φορά που ήθελες να πας βόλτα, είτε μέχρι το ρυάκι είτε ακόμα και μέχρι τα φανάρια της λεωφόρου, αέρινη και χωρίς φόρα, περνούσες πάνω από τη ψηλή συρτή πόρτα, κορόϊδευες τους άλλους που έμεναν μέσα και γύριζες στα χωράφια και στ’ αμπέλια όσο τράβαγε η ψυχή σου. Ήσουν ελεύθερο πνεύμα. Τώρα που έφυγες θα σου πω ένα μυστικό. Όταν σ’ έβλεπα να πηδάς και να φεύγεις μέσα στ’ αμπέλια, ψιθύριζα ένα άλλο όνομα που σου είχα δώσει. Σε είχα ονοματίσει “Κυρά των αμπελιών” (που σ’ είδαμε πίσω απ’ το δίχτυ του πευκόδασου να συγυρίζεις με το χάραμα τα σπίτια των αϊτών και των τσοπάνων).
27/1/2016
🙁
In Our Hearts
We thought of you today,
But that is nothing new.
We thought about you yesterday,
And days before that too.
We think of you in silence,
We often speak your name.
Now all we have is memories,
And your picture in a frame.
Your memory is our keepsake,
With which we’ll never part.
-Author Unknown
