Εδώ Λεύκιππε είσαι όπως θέλουμε να σε θυμόμαστε. Γεράματα και ασθένεια κατέβαλαν την καρδούλα του και σήμερα το πρωί βρέθηκε στο κρεβατάκι του να κοιμάται τον Μεγάλο Ύπνο. Καλό σου ταξίδι Λεύκιππε. Τις πρώτες βδομάδες τουλάχιστον, θα ρίχνουμε τα μπισκοτάκια, που τόσο αγαπούσες, στα πουλιά.
Ο Ξάνθος ήρθε στο καταφύγιο για λίγες μέρες για να φύγει πάλι, αυτή τη φορά χωρίς επιστροφή. Τουλάχιστον ήταν η Λούση δίπλα σου να σε χαϊδεύει την ώρα που έφευγες και να σου εύχεται Καλό Ταξίδι. Δεν ήσουν τόσο μόνος όσο στην ζωή σου.
Ο Νικίας (όρθιος) ήταν ένας μεγάλος μας καημός. Είχε έρθει από τον Ασπρόπυργο, ένας κινούμενος σκελετός γεμάτος με όγκους ανοιχτούς. Η υπομονή και η ευγνωμοσύνη προσωποποιημένες ήταν ο Νικίας. Θεραπεύθηκε, στειρώθηκε αλλά κανείς δεν ήθελε ένα ενήλικο, μεγαλόσωμο, ημίαιμο αρσενικό. Υιοθετήθηκε από την ίδια οικογένεια που έχει πάρει από το ΚΑΖ και την Ερμιόνη μας, ή αεροπλάνο ή ελικόπτερο :-) Οι άνθρωποί…
Το είχε βάλει στόχο η Νάντια να βρει οικογένεια για τη Μάμα Λίντα και το κατάφερε. Την έκανε γειτόνισσα, αφού η Μάμα υιοθετήθηκε δύο στενά πιο κάτω από το σπίτι της Νάντιας.
Την ημέρα της γιορτής μας ήρθε και η Μάμα συνάμενη κουνάμενη σαν την κοτούλα. Ήταν μοσχομυριστή, φρεσκολουσμένη και φρεσκοκουρεμένη (more…)
