Έτσι ήταν ο Γκρέκο όταν τον βρήκαμε τον Ιανουάριο του 2006. Τον πήραμε στο καταφύγιο, τον θεραπεύσαμε, τον ταΐσαμε, τον κανακέψαμε κι όταν έκλεισε η πληγή του λαιμού του τον επιστρέψαμε στην αγέλη του.  'Επρεπε να βλέπατε τη χαρά του που επέστρεψε στα φιλαράκια του.  Την περασμένη εβδομάδα βρέθηκε δηλητηριασμένος μαζί με την μαμά του Βόλφι του Λεόν και του Φίλου, που…

Η Πασχαλίτσα μας ήταν την Παρασκευή χαρά Θεού και το μεσημέρι της Τρίτης έφυγε για πάντα, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των γιατρών και του μέλους μας που την φιλοξένησε στο σπίτι της για να την έχει στα ζεστά και στα μαλακά.  Τώρα κοιμάται ανάμεσα σε ανεμώνες.

Η Λουΐζα ήταν όμορφη, ήταν χαδιάρα, ήταν γενναία, αλλά άτυχη.  Μας την έφεραν με παράλυση από τη μέση και κάτω.  Εξετάσεις αίματος και ακτινογραφίες δεν έδειξαν τίποτα.  Μέχρι που η Λουίζα σταμάτησε να αγωνίζεται, σταμάτησε να τρώει και να πίνει,  έγυρε το κεφαλάκι της στα χέρια μας κι έφυγε να μας περιμένει στη γέφυρα του ουράνιου τόξου.  Καλό σου ταξίδι ομορφάκι μας.