Είναι αυτή η θλίψη που μας πιάνει πολλές φορές όταν κάποιο απο τα μόνιμάκια μας “φεύγει” απο τη ζωή, αναρωτιόμαστε αν καταφέραμε να νιώσουν οτι ανήκουν κάπου, αν η δύναμη της αγάπης μας ήταν αρκετή και θέλουμε να πιστεύουμε οτι ναι αυτό το καταφέραμε, αυτό μας δίνει δύναμη όταν έρχεται πια η ώρα και μας αφήνουν.
Κοριτσάκι μας θα σε θυμόμαστε πάντα με το αστείο σου τρέξιμο και τη χαρά που μας έδειχνες όταν κατάλαβες οτι η αγάπη μας ήταν τόσο μεγάλη που δεν δίσταζες πια να έρθεις κοντά μας και να πάρεις τα χάδια που τόσο σου είχαν λείψει.
RIP 10.6.2022
Η Λίμνη ήρθε κοντά μας από την επαρχία. Έχοντας μπεί στην τρίτη “νιότη” της πιά, έχοντας ζήσει δύσκολα, έχοντας μείνει μόνη και μάλλον “άχρηστη” για κάποιους, με πολλά προβλήματα υγείας, άλλα δικαιολογημένα λόγω ηλικίας και άλλα που φανέρωναν πως δεν είχε ποτέ την απαραίτητη φροντίδα. Η Λίμνη έχει την γλύκα του ζώου που διστάζει, που θέλει αλλά φοβάται να εμπιστευτεί. (more…)