Η Σαμπίνε και ο ‘Aντριαν Ταλ, πιστοί φίλοι του καταφυγίου και ανάδοχοι του γεροπαππού, έστειλαν δύο πακέτα.  Το μικρότερο δεν έχει ανοίξει ακόμα, στο μεγάλο υπήρχαν τρεις μεγάλες σακούλες γουρουνοαυτιά (ε καλά, για τα γουρουνοαυτιά μπορεί να γίνει και Τρωικός πόλεμος στο καταφύγιο), κουβέρτες, πετσέτες, παιχνίδια και μεταλλικά πιατάκια.  Νάστε καλά Σαμπίνε και ‘Aντριαν.  Τα αδεσποτάκια σας στέλνουν πολλά φιλιά.

Και πάλι θα γεμίσουν κοιλίτσες με τις 150 κονσέρβες που έστειλε η ‘Aννα Μαρία, αυτή τη φορά μαζί με τη φίλη της Αγελική.  Ευχαριστούμε, τετράποδοι και δίποδοι, τα δύο κορίτσια που δεν ξεχνούν τα αδεσποτάκια.

Αυτά τα παιδικά χεράκια κρατούν τη μικρή φτερωτή ζωή που έσωσαν.  Ένας μικρούλης σπούργιτας βρέθηκε στο μπαλκόνι, πολύ μικρός και αδύναμος ακόμα για τη μεγάλη περιπέτεια της ζωής. Βρέθηκε όμως στο μπαλκόνι της Μαράϊκε κι αυτό τα λέει όλα.  Φτιάχτηκε αμέσως φωλίτσα κι έμεινε το πουλάκι στο μπαλκόνι μέχρι που το ανακάλυψε η μαμά του.  Ανενόχλητη πια, μπορούσε να έρχεται και να το ταΐζει κάθε μέρα μέχρι που ο πιτσιρικάς δυνάμωσε.  Και μια μέρα, μ’ ένα φρρρρτ, πέταξε ελεύθερος, ωραίος και γενναίος. Καλές πτήσεις νάχεις σπούργιτα της Μαράϊκε.

Ευχαριστούμε θερμά τους φίλους μας από τη Θεσσαλονίκη που έστειλαν τροφές για τα αδεσποτάκια.  Είναι πολλές οι κοιλίτσες που πρέπει να γεμίζουν καθημερινά.  Κι είναι και φαγανά τα άτιμα!

Έτσι ξεκίνησε η μέρα έξω από το Ταχυδρομείο Κηφισιάς. Τρεις τεράστιες κούτες, να κουβαληθούν από τον πρώτο όροφο κάτω, να αδειάσουν και να φορτωθεί το περιεχόμενό τους στο Φιατάκι που έχει μάθει πια. Γίνεται φορτηγάκι κάθε φορά που η αγάπη σας το απαιτεί. Και πάλι αυτή τη φορά οι κούτες ήταν δώρο από την Νάντια, την μαμά της Φρίντας μας.