Τα πρώτα νέα από την οικογένεια της Σάντρας λένε ότι το κατσαρίδι συμπεριφέρεται σαν να ζούσε μαζί τους τουλάχιστον 20 χρόνια.  Ακολουθεί τους πάντες μέσα στο σπίτι, προϋπαντεί όποιον έρχεται, μοιράζει φιλιά στους ανθρώπους της, αφήνει τις γάτες του σπιτιού να την μυρίζουν και προτιμά τον καναπέ από το καινούργιο μαλακό κρεβατάκι της.  Θα μας λείψει αυτό το καλόκαρδο ζωάκι,…

Κι ο Μάβερικ, αδελφός της Μπονίτα, με την οικογένειά του.  Είναι, λέει, το πιο έξυπνο κουτάβι του κόσμου.  Περίεργο, το ίδιο λέει και η οικογένεια του άλλου αδελφού, του Φάλκον :-)

Ο Νικίας (όρθιος) ήταν ένας μεγάλος μας καημός. Είχε έρθει από τον Ασπρόπυργο, ένας κινούμενος σκελετός γεμάτος με όγκους ανοιχτούς.  Η υπομονή και η ευγνωμοσύνη προσωποποιημένες ήταν ο Νικίας.  Θεραπεύθηκε, στειρώθηκε αλλά κανείς δεν ήθελε ένα ενήλικο, μεγαλόσωμο, ημίαιμο αρσενικό.  Υιοθετήθηκε από την ίδια οικογένεια που έχει πάρει από το ΚΑΖ και την Ερμιόνη μας, ή αεροπλάνο ή ελικόπτερο :-)   Οι άνθρωποί…

Κι ο μικρούλης Γκριφονομαλτεζάκος, ο Λάμπης υιοθετήθηκε!  Από το καταφύγιο κατευθείαν στο κομμωτήριο για καλλωπισμό και μπάνιο κι έγινε ο γλυκούλης αγνώριστος.  Ευχαριστούμε τη μαμά του κι ευχόμαστε στον κουραμπιεδάκο καλή τύχη.