Η Αύρα μας, το τρελλιάρικο Duracell μας, που αγαπήσαμε και αγκαλιάσαμε όλοι, πήγε τελικά στο σπίτι της.  Εδώ βέβαια έπεσαν ποτάμια δακρύων, ιδίως από την ανάδοχο οικογένειά της που την φιλοξενούσε από τον Αύγουστο στο σπίτι της, αλλά έχουμε πει ότι το καταφύγιο και οι άνθρωποί του είναι ένας μεταβατικός σταθμός στη ζωή των ζώων μας, μέχρι να πάνε στο για πάντα…

Ο Λούπο κι η μαμά του!  Το αγοράκι υιοθετήθηκε και ζει τώρα μαζί με άλλα δύο σκυλιά, ένα εκ των οποίων είναι το Μαρικάκι μας (υιοθεσία πριν από 4 χρόνια).  Ο Λούπο θα ζει αγροτική ζωή σ' ένα μεγάλο αγρόκτημα παρέα με άλλα ζώα και άλογα.  Τα σκυλιά όμως της οικογένειας ζουν μέσα στο σπίτι, πλήρη μέλη της οικογένειας.

Κι ο Τσε έφυγε από το καταφύγιο και πήγε στην οικογένειά του.  Για συντροφιά έχει έναν δίποδο κι έναν τετράποδο αδελφό.

Το Σεραφειμάκι, το μικρό αντράκι, έφυγε κι αυτό για να πάει στο σπίτι του.  Μετά από τις περιπέτειες της υγείας του, αποτέλεσμα κλωτσιάς από κάποιον "άνθρωπο", τα ηπατικά προβλήματα και την εγχείρηση της διαφραγματοκήλης, το ποντικάκι μας έγινε καλά και μας άφησε.  Και καλά έκανε!  Η οικογένειά του τον περίμενε με καινούργιο γαλάζιο παλτουδάκι, ασορτί κολάρο και μια μεγάλη αγκαλιά.  Κοιτάξτε…

Η Αργυρώ μας, αδελφή του Τσες και της Ελβίρας, πήγε στο πάντα σπίτι της! Ευχόμαστε στη μαμά της πολλές ευτυχισμένες στιγμές με το τετράποδο μωράκι και να κρατήσει από την πρώτη σκυλίτσα της μόνο τις θύμησες των φωτεινών χρόνων.