Καλό ταξίδι Ναπολέων μας, να δώσεις πολλά φιλιά σε όλα τα “μωρά” μας εκεί που θα είσαι.

RIP 01.11.2021

“A companion is gone… but the memory lives on”

Ευχαριστούμε πάρα πολύ τους Εικονικούς γονείς του για την στήριξη και την αγάπη τους.

****

(more…)

Καθόλου δεν θέλουμε να ανεβάσουμε αυτό το post.
Το αποφεύγουμε μέρες τώρα.
Ούτε να το συζητήσουμε μεταξύ μας θελήσαμε, ούτε καν να το σκεφτόμαστε. Μόνο να μην είχε συμβεί.
Αυτό. Να μην είχε συμβεί.
Από τα σκυλιά που λατρέψαμε και θαυμάσαμε πιο πολύ.
Είχε έρθει στο καταφύγιο σε τραγική κατάσταση, πραγματικό λείψανο, δεν υπάρχει άλλη λέξη να το περιγράψει καλύτερα.
Με τόση δύναμη ψυχής που μέσα σε λίγους μήνες μεταμορφώθηκε στον Καπετάν Φασαρία του καταφυγίου.
Πετούσε!
Και είχε υιοθετηθεί και σε λίγες μέρες θα πήγαινε στο σπίτι του.
Αλλά εντελώς απρόσμενα “έφυγε”. Έτσι απλά, έφυγε, αφήνοντας μας σοκαρισμένες και απαρηγόρητες. Ανακοπή είπε ο γιατρός.
Όταν ενημερώσαμε τους κηδεμόνες που τον περίμεναν, μας ζήτησαν λίγο χρόνο για να κλάψουν το σκυλί ΤΟΥΣ. ΤΟΥΣ!
Και δεν το είχαν πάρει ακόμα σπίτι. Και μετά μας ανακοίνωσαν πως θα υιοθετήσουν άλλο. Και το έκαναν.
Με αυτό τον τρόπο, τον απίστευτο, ο Smoke φεύγοντας έσωσε ένα άλλο.
Παρόλα αυτά, η απουσία του θα μας πονάει πάρα πολύ.
Αντίο, βρε Σμόκυ, δεν μπορούμε να το πιστέψουμε.
Δεν θέλουμε

Ευχαριστούμε πάρα πολύ τους Εικονικούς γονείς του για την στήριξη και την αγάπη. Ευχαριστούμε και λυπόμαστε πολύ αν σας πικράναμε .

(more…)

O Oriol ζούσε σε στάση Προαστιακού. Μια κυρία που έπαιρνε το τρένο καθημερινά, τον συναντούσε, τον τάιζε και τον είχε στο νου της. Όταν άρχισε να χάνει βάρος, η κυρία ζήτησε την βοήθεια μας. Ο μικρός ήρθε στο καταφύγιο, κάναμε θεραπείες, αλλά δυστυχώς, παρά την φροντίδα, δεν υπήρξε ποτέ ουσιαστική βελτίωση.

Η κατάσταση της υγείας του απέτρεψε την υιοθεσία και έτσι αυτό το καλό, γλυκό, ευγενικό παιδί, έμεινε μαζί μας από τον Σεπτέμβρη του ΄19 έως πρόσφατα που “έφυγε”.

Καμμιά φορά ότι κι αν κάνουμε δεν είναι αρκετό να αναστρέψει την ζημιά που έχει γίνει. Καμμιά φορά το μόνο που μπορούμε να τους προσφέρουμε, είναι η ζωή στο καταφύγιο, ίσως όχι τόσο ποιοτική όσο σε σπίτι, αλλά σίγουρα γεμάτη αγάπη, συντροφιά και ασφάλεια.

Έφυγε έχοντας δίπλα του εμάς, την οικογένεια του καταφυγίου και τους εικονικούς γονείς του, τους οποίους ευχαριστούμε θερμά για την πολύτιμη στήριξη τους

Καλό Ταξίδι γλυκό αγόρι. Τρέχα στο φως!

Η ομάδα του ΚΑΖ.

(more…)

Είναι και οι άνθρωποι που δεν περίμεναν ποτέ πως θα τους τα φέρει έτσι η ζωή και θα σηκώνουν ευθύνες που δεν τους αναλογούν. Και που θα είναι τόσο συμπονετικοί με τους άλλους, θα κάνουν τόσο δικό τους το πόνο των άλλων, που με τον εαυτό τους θα γίνουν σκληροί. Για να αντέξουν.
Και θα έρθουν στιγμές που θα θέλουν να κάνουν λίγο πίσω, να πάρουν μια βαθιά ανάσα, αλλά δεν τους επιτρέπεται.
Έχουμε πει, για αυτό είμαστε εδώ, ο ένας για το άλλον. Για να μοιραζόμαστε τις χαρές, αλλά και τον πόνο.
Σήμερα είπαμε αντίο στην Ρουμπίνη. Έζησε, αγαπήθηκε, γέρασε. ‘Εφυγε πλήρης.
Και σήμερα κλάψαμε όλες, όπου βρισκόταν η καθεμιά, μαζί με την Φωτεινή γιατί για αυτήν ήταν πιο δύσκολο. Κι ας μην λέει ποτέ πολλά. Καταλαβαίνουμε.

(more…)