Κάρλα – Carla

Θα σας μιλήσουμε ειλικρινά και μέσα από την ψυχή μας όπως το κάνουμε πάντα. Είναι πολλές οι φορές που κουραζόμαστε, απογοητευόμαστε και εξοργιζόμαστε. Γέννες, εγκαταλείψεις, κακοποιήσεις και εμείς με ένα κουταλάκι να αδειάζουμε έναν ωκεανό.
Και είναι στιγμές που λέμε θα τα παρατήσουμε όλα και θα ζήσουμε σαν “κανονικοί” άνθρωποι, θα ξοδεύουμε τα χρήματα μας σε τσάντες και παπούτσια και όχι σε φάρμακα και τροφές.
Γιατί δεν το κάνουμε; Για αυτό που βλέπετε.
Για την Κάρλα και την κάθε Κάρλα, όπως και για τόσα άλλα σαν αυτήν, που έχουν ζήσει την απόλυτη φρίκη, την αδικία και την ταπείνωση, ζώα που λες “Ποτέ ρε παιδί μου! Ποτέ! Αποκλείεται να βρεθεί κάποιος να την θέλει!”, ε … και βρίσκεται.

Και μετά την έκπληξη και τα κλάματα, έρχεται μια γλυκιά κούραση, μια αγαλλίαση που σε μαλακώνει και σε κάνει να θες να συνεχίσεις τον αγώνα, γιατί ΧΑΛΑΛΙ ΡΕ ΣΕΙΣ! ΧΑΛΑΛΙ!
Γιατί η Κάρλα ΥΙΟΘΕΤΗΘΗΚΕ και θέλουμε να το φωνάξουμε και να χαρείτε και εσείς μαζί μας!
Ευχαριστούμε ΠΟΛΥ τους εικονικούς γονείς της, που τόσο καιρό την στήριξαν, ευχαριστούμε ΠΟΛΥ την καλή μας νεράιδα (ξέρει αυτή) που πείσμωσε και της βρήκε σπίτι και όλους τους φίλους που η αγάπη τους γίνεται γούρι
****************************************************************
Κάρλα.
Η Κάρλα είναι κυνηγόσκυλο και έχει κυνηγήσει για χρόνια.
Ο άνθρωπος που την είχε, όταν δεν την ήθελε πια, την παραχώρησε σε φίλη εθελόντρια, η οποία μας την εμπιστεύτηκε.
Η Κάρλα ήρθε σε μας, έχοντας τα μάτια της, τα οποία όμως ήταν σε εξαιρετικά άσχημη κατάσταση, από τραυματισμούς ή κάποιες μολύνσεις που δεν αντιμετωπίστηκαν εγκαίρως και -φυσικά- με ερλιχίωση και καλαζάρ. Τα μάτια αφαιρέθηκαν (δεν ήταν δυνατόν να σωθεί κανένα) και έλαβε θεραπείες.
Δεν θα ωραιοποιήσουμε τα πράγματα. Για την Κάρλα όλο αυτό ήταν πάρα πολύ δύσκολο.
Μετά το χειρουργείο, από το άγχος και το σοκ, άρχισε να αυτοτραυματίζεται, να δαγκώνει και να γλύφει με μανία τις πληγές, κάνοντας απαραίτητο το να μείνει για καιρό περιορισμένη και με προστατευτικό κολάρο.
Χρειάστηκε να την ταϊζουμε στο στόμα και να να την παρηγορούμε σε ώρες που ήταν πολύ ταραγμένη.

 

Η πληγή έκλεισε και τώρα ζει ελεύθερη, περιφέρεται στο γραφείο, στον διάδρομο, μπλέκεται στα πόδια μας και μαλώνει τα κουτάβια. Έχει μάθει τις φωνές και τις μυρωδιές μας και όταν μας καταλαβαίνει, τρέχει βιαστική και με χαρά, κουτουλώντας σε τοίχους και έπιπλα.
Είναι όμως και κάποιες φορές, που γυρνάει, σαν απελπισμένη, ασταμάτητα γύρω από τον εαυτό της και τότε πρέπει να την πάρεις αγκαλιά, να την σφίξεις και να την κάνεις να πιστέψει πως όλα θα πάνε καλά.
Αυτό πιστεύουμε και μείς.
Τώρα που αγαπηθήκαμε, όλα θα πάνε καλά!
Επικοινωνία : kazshelter@gmail.com