Μερικές φορές αναρωτιόμαστε αν υπάρχουν ζώα αόρατα, ζώα που δεν τα βλέπει κανείς, παρά μόνο οι ελάχιστοι εθελοντές που παλεύουν καθημερινά με συνεχείς εγκαταλείψεις, αδιάφορους Δήμους, ανύπαρκτη δικαιοσύνη. Έτσι και ο Πασκάλ, το όνομα που του δώσαμε, ηταν αόρατος μέσα σε χωριό, τυφλός. Δεν τον “έβλεπε ” κανείς από τους κατοίκους. Με παρέμβαση εθελόντριας, μεταφέρθηκε σε συμβεβλημένο με τον Δήμο κτηνίατρο. Δεν θα σχολιάσουμε ότι έμεινε, σε ένα crate, χωρίς τη στοιχειώδη φροντίδα, για πάνω από μήνα. Δεν έχουν νόημα οι αναφορές σε ονόματα και περιοχές. Για εμάς έχει σημασία ότι ο Πασκάλ ήρθε στο Καταφύγιο μας και προσπαθούμε να τον κάνουμε καλά, δείχνει να πηγαίνει καλύτερα απο τις πρώτες μέρες που ήρθε κοντά μας αλλά στο παρελθόν έχουμε διαψευθει και δεν θα το θέλαμε ξανά, ελπίζουμε και πάντα κάνουμε οτι καλύτερο μπορούμε. Έχει πλεον την φροντίδα που του αξίζει και θα μείνει μαζί μας για όσο χρειαστεί.
