Το Μιμοζάκι με το ένα τυφλό ματάκι πήγε επιτέλους στο για πάντα σπίτι του.  Όλα τα αδέλφια του είχαν υιοθετηθεί κι είχε γίνει ο καημός μας.  Περνούσαν οι μέρες και χανόντουσαν οι σπάνιες και μοναδικές μέρες της κουταβοηλικίας της, για τους ανθρώπους που κάποια στιγμή θα την υιοθετούσαν. Μέχρι που ήρθε η Κλειώ, την πήρε αγκαλίτσα και σφραγίστηκαν οι όρκοι της παντοτινής αγάπης.  Η Μιμόζα ονομάζεται από σήμερα Βανίλια αλλά ακόμα μυρίζει κουταβίλα:-)  Καλό μας κουτάβι, μακάρι το άστρο σου να λάμπει για πολλά πολλά χρόνια. 20.12.08   

Ποιός θα τόλεγε!  Το τελευταίο μας, ο καημός μας, το Μιμοζάκι με το τυφλό ματάκι και η καινούργια του φιλενάδα, η Ρουμπίνη, η πρωτότοκη σκυλίτσα της οικογένειας.  Νάστε όλοι σας καλά!