Η αγαπημένη απ’όλους μας Ηλέκτρα, έφυγε με αξιοπρέπεια, όπως είχε ζήσει κοντά μας από τον περασμένο Οκτώβριο που βρέθηκε ετοιμοθάνατη.  Της δώσαμε όσα δεν είχε γνωρίσει ποτέ στη ζωή της.  Αγάπη, ένα χάδι, καλό φαγητό, θεραπεία και τον καναπέ του γραφείου του Καταφυγίου! Μέχρι που ήρθε αμετάκλητα η στιγμή να περάσει τη γέφυρα του ουράνιου τόξου.  Ηλεκτρόνι, σε αγαπήσαμε πολύ.

Ο Αυτιάς ήταν ακόμα ένα ζωάκι που γνώρισε την κακοποίηση από τους ανθρώπους σε πολύ μικρή ηλικία.  Βρέθηκε πεταμένος στη μεγάλη λεωφόρο, με τα αυτάκια του κομένα σύριζα, δύο μεγάλες πληγές. Στο ουράνιο τόξο που θα πάει, θα τρέχει ανέμελος με δυό μεγάλα αυτιά να ανεμίζουν στο κεφάλι του.

Η μικρούλα Λεϊλά και η γλυκειά Ήβη δεν τα κατάφεραν.  Όταν φέραμε τη μαμά τους στο Καταφύγιο ετοιμόγεννη και μετά από δύο μέρες μας χάρισε 4 μωράκια, είχαμε μεγάλες χαρές.  Ήταν τα πρώτα μωρά που γεννήθηκαν στο Καταφύγιο.

Παρά τις προπάθειες του γιατρού, παρά τους ορούς και τις θεραπείες τα δύο κοριτσάκια δεν τα κατάφεραν.  Έφυγαν, αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στις καρδιές μας.

Η μικρούλα Λεϊλά και η γλυκειά Ήβη δεν τα κατάφεραν.  Όταν φέραμε τη μαμά τους στο Καταφύγιο ετοιμόγεννη και μετά από δύο μέρες μας χάρισε 4 μωράκια, είχαμε μεγάλες χαρές.  Ήταν τα πρώτα μωρά που γεννήθηκαν στο Καταφύγιο.

Παρά τις προπάθειες του γιατρού, παρά τους ορούς και τις θεραπείες τα δύο κοριτσάκια δεν τα κατάφεραν.  Έφυγαν, αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στις καρδιές μας.

Ο Κουνούπης, το μικρό μαύρο κουταβάκι έφτασε στο Καταφύγιο τελείως αφυδατωμένο, με πληγές στο κορμάκι του και με δυσκολία στο περπάτημα.  Παρά τις προσπάθειες του γιατρού και της Μπιούτυ που τον πήρε κάτω από την φτερούγα της, ο μικρούλης έφυγε σε λίγες μέρες.