Και το άλλο μας τρομερό παιδί, ο Ρίκυ ο ημίαιμος Ντομπερμανάκος, υιοθετήθηκε!  Είχε ψηλώσει πολύ αυτό το παιδί κι ο κόσμος δεν τολμούσε να πάρει έναν τόσο μεγάλο σκύλο αν και είναι ακόμα κουτάβι. Ο Ρίκυ τώρα έχει μαμά, μπαμπά, σπίτι και κήπο. Τί άλλο να θέλει ένας σκύλος από τη ζωή!  Ευχαριστούμε θερμά την οικογένεια!

Η μέρα ήταν τυχερή και για την μικρούλα Ρόδω!  ’Αφησε την κουταβοπαρέα πίσω και ξεκίνησε την καινούρια της ζωή αγκαλιά με την μαμά της.  Ήδη το μήνυμα από το πρώτο βράδυ ήταν παραπάνω από θετικό.  Η Ρόδω κολλημένη με τη μαμά της, φρόνιμη και γλυκειά 🙂

Θυμάστε που λέγαμε ότι η Μυρσίνη είχε πιάσει τέτοιο πάτο που μόνο προς τα πάνω μπορεί να πάει πια;  Ε! αυτό έγινε!  Το Μυρσινάκι, το μαύρο κουταβάκι, που κανεις δεν του έριχνε δεύτερη ματιά, υιοθετήθηκε και πήγε στο σπίτι του! Η οικογένειά της την διάλεξε γι αυτό ακριβώς που είναι.  Μια ψυχούλα που έζησε την τέλεια φρίκη και έφτασε η στιγμή να της προσφέρει η ζωή αυτό που της αξίζει. Αγάπη, ζεστασιά και την δική της οικογένεια. Ευχαριστούμε την οικογένεια που έκανε την υπέρβαση!

Κι ο Ρόμπιν, που ονομάζεται πια Ρας, πήρε τη μαμά του αγκαλιά κι έφυγε!  Τί άλλο καλύτερο να ευχηθούμε για το μικρούλη μας.  Στο απίτι θα τον περιμένει ο Ντάκυ, το πρώτο σκυλάκι της οικογένειας κι αν ο κούταβος δεν του βγάλει το λάδι, θα έχει πολλά να του μάθει.  Ευχαριστούμε την οικογένεια κι ευχόμαστε στον Ρας να δώσει και να πάρει πολλή χαρά στη ζωή του.

Το Μιμοζάκι με το ένα τυφλό ματάκι πήγε επιτέλους στο για πάντα σπίτι του.  Όλα τα αδέλφια του είχαν υιοθετηθεί κι είχε γίνει ο καημός μας.  Περνούσαν οι μέρες και χανόντουσαν οι σπάνιες και μοναδικές μέρες της κουταβοηλικίας της, για τους ανθρώπους που κάποια στιγμή θα την υιοθετούσαν. Μέχρι που ήρθε η Κλειώ, την πήρε αγκαλίτσα και σφραγίστηκαν οι όρκοι της παντοτινής αγάπης.  Η Μιμόζα ονομάζεται από σήμερα Βανίλια αλλά ακόμα μυρίζει κουταβίλα:-)  Καλό μας κουτάβι, μακάρι το άστρο σου να λάμπει για πολλά πολλά χρόνια. 20.12.08