Μέχρι εδώ ήταν και η ζωή της Σήνα… Η Ερλιχίωση και το Καλαζάρ ήταν σε τέτοια ύψη και τα νεφρά της τόσο κατεστραμμένα που, αν και ξεκινήσαμε αμέσως θεραπεία, η όμορφη Σήνα προτίμησε να γυρίσει τη πλάτη της στον κόσμο που γνώρισε και να φύγει. Δεν μας έδωσε το περιθώριο ούτε μιας εβδομάδας σχεδόν να το παλέψουμε. Εκεί που πήγες όμορφη, δεν θα πονάς τουλάχιστον. 9.3.10

Έφυγε η Κορντήλια, το αρκουδένιο μωράκι, αργά την νύχτα,   Πριν από μερικές μέρες δεν φαινόταν πολύ καλά και την μεταφέραμε στη κλινική για να έχει συνεχή κτηνιατρική παρακολούθηση και θεραπεία, αλλά δεν  βοήθησε  Ήθελε να μας το πάρει.  Γιατί παίρνει τα πιο όμορφα και χαρισματικά;;

Πάει κι ο Λεόντιος, ο κουταβίνος με το αυτοκρατορικό παράστημα! Ό,τι δεν πρόλαβες να κάνεις εδώ στην σύντομη ζωούλα σου μικρούλη, κάντο εκεί που πας… Έχουμε πια κουραστεί να θρηνούμε κουτάβια που μας πετάνε έξω από την πόρτα του καταφυγίου. Κουτάβια άρρωστα, κουτάβια κακοπαθημένα που προσπαθούμε να τα φέρουμε σε λογαριασμό, πολλές φορές όμως δεν βοηθά τίποτα.  Και κάθε φορά που χάνεται κάποιο, μας κόβονται τα πόδια και μας φαίνεται αυτό που ξεκινήσαμε βουνό απροσπέλαστο.

Η πανέμορφη Μπέλλα, η μαμά των Ακρίτα, Φωκά, Ρωμανού, Ομάρ και ’τον βρέθηκε σκοτωμένη από αυτοκίνητο.  Αφού στειρώθηκε και βγήκε πάλι στη γειτονιά της, βρήκε τον θάνατο.  Τελικά στειρώνουμε, θεραπεύουμε αλλά στην ουσία κάνουμε μία τρύπα στο νερό.  Η έλλειψη καταφυγίων για να μένουν τα ζώα μέχρι να βρουν οικογένεια και η αδιαφορία της Πολιτείας να βοηθήσει τα σωματεία να κατασκευάσουν καινούργια, οδηγεί όλα αυτά τα ζώα στο θάνατο από αυτοκίνητο ή από φόλα.

Κάποτε αυτή η Ντομπερμανίτσα ήταν το σκυλί τους και καμάρωναν.  Μετά έφυγαν και το παράτησαν.  Κι αυτή έμεινε εκεί να φυλάει την άδεια μάντρα, ήδη πολύ άρρωστη για να ψάξει να βρει τροφή μόνη της. Την βρήκαμε πεσμένη έξω από την κλειστή επιχείρηση, σκελετωμένη…  Την πήραμε στο καταφύγιο και ίσα που πρόλαβε ξαπλωμένη με το κεφάλι ακουμπισμένο στο κρεβατάκι της να φάει λίγο και να πιεί νερό. Την άλλη μέρα το πρωί “κοιμόταν” ειρηνικά για πάντα.