Εδώ Λεύκιππε είσαι όπως θέλουμε να σε θυμόμαστε.  Γεράματα και ασθένεια κατέβαλαν την καρδούλα του και σήμερα το πρωί βρέθηκε στο κρεβατάκι του να κοιμάται τον Μεγάλο Ύπνο.  Καλό σου ταξίδι Λεύκιππε.  Τις πρώτες βδομάδες τουλάχιστον, θα ρίχνουμε τα μπισκοτάκια, που τόσο αγαπούσες, στα πουλιά.

Ο Ξάνθος ήρθε στο καταφύγιο για λίγες μέρες για να φύγει πάλι, αυτή τη φορά χωρίς επιστροφή.  Τουλάχιστον ήταν η Λούση δίπλα σου να σε χαϊδεύει την ώρα που έφευγες και να σου εύχεται Καλό Ταξίδι.  Δεν ήσουν τόσο μόνος όσο στην ζωή σου.

Στις 10 το βράδυ η καρδούλα της Νεφέλης μας έπαψε να χτυπάει.  Όταν την βρήκαμε ήταν πια πολύ αργά.  Είχε συνωμοτήσει όλο το σύμπαν εναντίον της.  Νεφελάκι, σε κρατήσαμε αγκαλιά  κουταβάκι στο Καταφύγιο, σε καμαρώσαμε να μεγαλώνεις στο σπίτι της Φωτεινής μας κι έμελλε να σου κρατήσουμε το κεφαλάκι σου την ώρα που άφηνες την τελευταία σου αναπνοή.  Συχώρα αυτόν που σε χτύπησε με το αυτοκίνητό του και σ’ άφησε εκεί στη λεωφόρο αβοήθητη. Εγώ δεν μπορώ.

Ρεξ, μεγάλη και γενναία ψυχή, σ’ ευχαριστούμε που ήρθες στη ζωές όλων μας και μας έκανες πιο ανθρώπινους βοηθώντας σε.  Μας χάρισες το ανεκτίμητο δώρο της πληρότητας όταν κάνουμε το ακατόρθωτο κατορθωτό.  Η ασθένειά σου όμως δεν σε ξέχασε, παρά τα δύο χρόνια αγάπης και αξιοπρέπειας που έζησες δίπλα στη Κάντις.  Στο τέλος δεν σε στήριζαν πια ούτε τα μπροστινά σου πόδια και το καροτσάκι σου έμενε άχρηστο στη γωνία.  ‘Aντε αγόρι μου, τρέχα τώρα ελεύθερος στα λιβάδια της γέφυρας του ουράνιου τόξου.

Η Νέλλη ήταν ένα από τα πολυαγαπημένα μας.  Όταν υιοθετήθηκε στον Καναδά πριν από πολλά χρόνια, κλαίγαμε και γελάγαμε μαζί.  Χαρά που βρήκε την πολυπόθητη οικογένεια και λύπη που θα χάναμε το “άγιο” σκυλί.  Την συναντήσαμε πάλι στη γιορτή στο Τορόντο το 2008.  Μια γλυκειά γριούλα που πέρασε τη μέρα της ξαπλωμένη στο γρασίδι πάνω στη κουβέρτα μαζί με τη μαμά της.   Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου κι η Νέλλη έπρεπε να φύγει.  Ένα είναι σίγουρο.  Η Νέλλη δεν θα ξεχαστεί ούτε από μας ούτε από την οικογένειά της που την είχε λατρέψει.