Εδώ πια τί να πούμε;; Δεν θα γράψουμε για τους άθλιους που μας το πέταξαν έξω από τη πόρτα. Δεν αξίζουν ούτε μία γραμμή. Το σημαντικό είναι το μωράκι. Παράλυτο από τη μέση και κάτω. Το είχαμε στα πούπουλα για δύο εβδομάδες, το ταΐζαμε με μπιμπερό να δυναμώσει λίγο μήπως και οι ακτινογραφίες μας δώσουν ελπίδα για να διαπιστωθεί όμως…
Μωρέ Χουζουρίτσα, μικρουλίτσα, δεν τα κατάφερες... Παρά τις προσπάθειες της προσωρινής σου μαμάς, παρά τα φάρμακα και τις σπέσιαλ τροφές, έσβηνες κάθε μέρα και από λίγο. Νάσαι καλά εκεί που πήγες...
Ήρθες κι έφυγες αγόρι όμορφο και κατάλευκο. Λέμε ότι η Ερλίχια θεραπεύεται εύκολα και δεν είναι τίποτα. Όχι όμως πάντα. Ο Σνόου ήρθε με 15.000 αιμοπετάλια όταν κατώτατο όριο είναι οι 200.000 και με πληγές που δεν έκλειναν. Και δυστυχώς ούτε τα ακριβά Ροναξάν βοήθησαν, σε μια εποχή που λιγοστεύουμε τις μερίδες φαγητού των ζώων για να επιπλεύσουμε οικονομικά. .Η πρώτη αιμορραγία…
Ο Ορφέας μας! Ο μεγάλος (σε ηλικία και μέγεθος) λύκος μας που είχε υιοθετηθεί πριν 6 χρόνια στον Καναδά. Αποφάσισε πως ήταν καιρός να φύγει. Έφυγε από δω σε ηλικία 6-7 ετών με ένα τεράστιο πρόβλημα υγείας, είχε έναν όγκο μέσα στο στόμα του, χειρουργήθηκε στον Καναδά κι έζησε 6 ολόκληρα χρόνια με απόλυτη αγάπη από την μαμά του και…
Δεν προλάβαμε να του δώσουμε όνομα, τον λέγαμε "το μικροσωμάκι από την Καλλιθέα". Μάθαμε ότι ήταν πολύ καιρό στο πεζοδρόμιο, σ' ένα χαλάκι ακίνητος μ' ένα μπωλ νερό δίπλα του. Όταν τον μάζεψε μέλος μας, έκλαιγε από τους πόνους, ήταν γεμάτος πληγές πίσω, τα πόδια του είχαν μαζευτεί κάτω από την κοιλιά του κι είχαν ακινητοποιηθεί και η έκφραση πετσί και…
