Ρεξ, μεγάλη και γενναία ψυχή, σ' ευχαριστούμε που ήρθες στη ζωές όλων μας και μας έκανες πιο ανθρώπινους βοηθώντας σε. Μας χάρισες το ανεκτίμητο δώρο της πληρότητας όταν κάνουμε το ακατόρθωτο κατορθωτό. Η ασθένειά σου όμως δεν σε ξέχασε, παρά τα δύο χρόνια αγάπης και αξιοπρέπειας που έζησες δίπλα στη Κάντις. Στο τέλος δεν σε στήριζαν πια ούτε τα μπροστινά…
Η Νέλλη ήταν ένα από τα πολυαγαπημένα μας. Όταν υιοθετήθηκε στον Καναδά πριν από πολλά χρόνια, κλαίγαμε και γελάγαμε μαζί. Χαρά που βρήκε την πολυπόθητη οικογένεια και λύπη που θα χάναμε το “άγιο” σκυλί. Την συναντήσαμε πάλι στη γιορτή στο Τορόντο το 2008. Μια γλυκειά γριούλα που πέρασε τη μέρα της ξαπλωμένη στο γρασίδι πάνω στη κουβέρτα μαζί με τη μαμά της. Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου κι η Νέλλη έπρεπε να φύγει. Ένα είναι σίγουρο. Η Νέλλη δεν θα ξεχαστεί ούτε από μας ούτε από την οικογένειά της που την είχε λατρέψει. (more…)
Σήμερα το πρωί ο αρχαίος μας Γεράκος, αξιοπρεπής, όπως και με αξιοπρέπεια είχε ζήσει περίπου 2 χρόνια κοντά μας, έφυγε... Δεν είχε ποτέ ενοχλήσει κανέναν, δεν είχε κουράσει κανέναν και δεν είχε τσακωθεί με κανέναν. Ήταν μια αγαθή ψυχούλα που το Καταφύγιο απλά του έδωσε τη δυνατότητα να ζήσει ακόμα δύο χρόνια, όταν η οικογένειά του τον είχε πάει σε κτηνίατρο…
Aπο τα λαγονησιωτακια (μονο η Ερντα επεζησε και ειναι πλεον υιοθετημενη) Μωρα μας να τρεχετε και να παιζετε εκει στη γεφυρα του Ουρανιου Τοξου
