Αυτό μας το έστειλε η Χρυσάνθη. Ήταν 5 κι έμεινε 1... Ένα ένα φεύγατε, δεν πρόλαβα ούτε όνομα σας δώσω. Στην αρχή ήμουν αισιόδοξη. Εφόσον γλιτώσατε από τον πνιγμό (που κάποιοι «καλοί άνθρωποι» επιθυμούσαν) πίστευα ότι όλα θα πάνε καλά. Η έλλειψη όμως της μαμάς σας δεν μπορούσε τελικά να αντικατασταθεί ούτε από την φροντίδα στο Νοσοκομείο, ούτε από την αγκαλιά και την αγάπη της Αννέτ.…

Την ημέρα που έφυγε η Honey Bunny βρέθηκε εγκαταλελειμμένος μέσα σε ένα καφάσι ο μικρούλης Trooper.  Όλο του το κορμάκι ήταν γεμάτο φωλιές τσιμπουριών, τρισμύρια έπεσαν μετά τον ψεκασμό.  Το ζωάκι είχε βαριά αναιμία και δυσανεξία σε κάθε λογής τροφής και θερμοκρασία 3 βαθμούς κάτω από το κανονικό.  Παρά τους ορρούς, τις θερμοφόρες κι ένα σωρό κοκταίηλ κι άλλα βοηθήματα για…

Εδώ πια τί να πούμε;;  Δεν θα γράψουμε για τους άθλιους που μας το πέταξαν έξω από τη πόρτα.  Δεν αξίζουν ούτε μία γραμμή.  Το σημαντικό είναι το μωράκι.  Παράλυτο από τη μέση και κάτω.  Το είχαμε στα πούπουλα για δύο εβδομάδες, το ταΐζαμε με μπιμπερό να δυναμώσει λίγο μήπως και οι ακτινογραφίες μας δώσουν ελπίδα για να διαπιστωθεί όμως…

Μωρέ Χουζουρίτσα, μικρουλίτσα, δεν τα κατάφερες...  Παρά τις προσπάθειες της προσωρινής σου μαμάς, παρά τα φάρμακα και τις σπέσιαλ τροφές, έσβηνες κάθε μέρα και από λίγο.  Νάσαι καλά εκεί που πήγες...

Ήρθες κι έφυγες αγόρι όμορφο και κατάλευκο.  Λέμε ότι η Ερλίχια θεραπεύεται εύκολα και δεν είναι τίποτα.  Όχι όμως πάντα.  Ο Σνόου ήρθε με 15.000 αιμοπετάλια όταν κατώτατο όριο είναι οι 200.000 και με πληγές που δεν έκλειναν.  Και δυστυχώς ούτε τα ακριβά Ροναξάν βοήθησαν, σε μια εποχή που λιγοστεύουμε τις μερίδες φαγητού των ζώων για να επιπλεύσουμε οικονομικά.  .Η πρώτη αιμορραγία…